تنها مرگ است که درغ نمی گوید...

متنی به یاد ماندنی از اثری به یاد ماندنی...

تنها مرگ است که دروغ نمی گوید...

حضور مرگ همه ی موهومات زندگی را نسیت و نابود می کند. ما بچه ی مرگ هستیم و مرگ است که ما را از فریبهای زندگی نجات می دهد، و در ته زندگی اوست که ما را صدا میزند و بسوی خود می خواند، در سنهایی که ما هنورز زبان مردم را نمی فهمیدیم گر گاهی در میان بازی مکث می کنیم، برای این است که صدای مرگ را بشنویم... و در تمام مدت زندگی مرگ است که به ما اشاره می کند، آیا برای هر کسی اتفاق نیفتاده که ناگهان و بدون دلیل به فکر فرو برود و بقدری در فکر غوطه ور بشود که از زمان و مکان خودش بیخبر بشود و نداند که فکر چه چیز را میکند؟ آنوقت بعد باید کوشش بکند برای اینکه به وضعیت و دنیای ظاهری خودش دوباره آگاه بشود، آری این صدای مرگ است... این صدای مرگ است!!!

تو سهم من نبودی...

شاید خدا تو را برای یک نفر دیگر آفریده بود

و تقدیر همچون شیطان سرپیچی کرده 

و تو را به من داده

 که من برای داشتن تو و تبعیت از او

 

باید اینقدر عذاب بکشم

احساس دروغکی

با یک آه که از دلم سر زد و نمش را حس کرد ....

                            

                             کنار ماندو گریست....

                               

                                 شیشه ی بی احساس...

ولی برای او حرف دلم را زدم....

                       

                  میخندیدو میرفت....

             

                     دوپای با احساس من...